In bijgaand artikel, een bewerking van een kort verhaal van Kees van der Leer, vindt u een beknopte geschiedenis van Hofwijck. U leest daarin hoe zorgvuldig Huygens zijn buitenplaats ontwierp, als een paradijs naar Gods beeld. Een prima beginpunt dus voor een werkstuk over Hofwijck en Huygens.

'k Wil Hofwijck, als het is, 'k wil Hofwijck, als 't zal wezen, de vreemdeling doen zien, 
de Hollander doen lezen. (Hofwijck, regel 25-26) 

Een historisch gezichtspunt

De tuin van de buitenplaats Hofwijck is in 2004 gereconstrueerd naar het origineel van Constantijn Huygens uit 1640. Dit ontwerp van Huygens is gebaseerd op de architectuurtheorie van Vitruvius waarin de harmonie van het menselijk lichaam centraal staat. Vanaf station Voorburg trekken lange rijen moeraseiken de blik van de reiziger richting Vliet. Daar beneden in de verte staat het buitenhuis Hofwijck: een 17de-eeuwse kubus met piramidevormig dak, die hoog oprijst boven het stille water van de omringende vijver. De muurschilderingen (grisailles) lijken uit de verte forse beelden, die de kringloop der seizoenen in de tuin aanschouwen. Ze zagen vele generaties bewoners, kleurrijke gasten, grillige liefdes en wanhopige eenzaamheid. Ook hebben ze machteloos moeten toezien hoe de spoordijk hun weidse zicht fors inkromp. Weinig treinreizigers zullen beseffen dat het uitzicht vanaf het station zelf ook historisch is. Hier had bouwheer Constantijn Huygens een berg met uitzichttoren laten aanleggen, vanwaar men de tuin, die het menselijk lichaam uitbeeldde, kon overzien.